یکى از جلوه‌هاى پذیرش فرهنگ غرب در کشورهاى شرقى، به ویژه کشورهاى مسلمان، رو آوردن به نام‌هاى بى محتوا و پوچ غربى است که حکایتگر گریز ایشان از فرهنگ ریشه‌دار کهن خویش و غلتیدن در سراب تمدّن و فرهنگ نوظهور غرب است. «نام» پرچم هویّت انسان‌هاست، از این رو ، برگزیدن نام‌هاى بیگانه چیزى جز برافراشتن پرچم بیگانگان بر بلنداى باورهاى مسلمانان نیست. چرا که اگر گوش‌نواز کسى، نام‌هاى غربى شد، از نام‌هاى زیبا و پر معناى فرهنگ خودى دور مى‌ماند. با اندک تأملى در روند نامگذارى در ایران امروز و دقّت در نام‌هاى تازه‌مد، این شبیخون فرهنگى بیش از پیش آشکار مى‌گردد و به روشنى مى‌توان لبه تیز تیغ تهاجم را، احساس کرد.

پس، مقابله با این روند رو به افزایش، وظیفه همه کسانى است که از سر چشمه معارف اسلامى سیراب شده و قلبشان براى برپایى دین اسلام مى‌تپد.

یکى از راه‌هاى تهاجم فرهنگى، تهى نمودن یک جامعه از پشتوانه فرهنگِ خودى او است. پیشینه فرهنگى هر ملّت، جلوه‌هایى دارد که دور افتادن از آن، خود یکى از هدف‌هاى مهاجمانِ فرهنگى است.

نام بزرگان، فرزانگان، پاکان و اولیاى خداوند جزئى از فرهنگ ما است. از این رو، سفارش شده تا نام آن بزرگان را براى فرزندان خویش برگزینیم و آنان را فراموش نکنیم؛ زیرا فراموش کردن هر جزئى از فرهنگ کم‌کم تمدن و پیشینه یک جامعه را از بین مى‌برد.