ثنایی مشهدی از جمله قصیده سرایان مشهور سده دهم و از بنیانگذران سبک هندی بود که آوازه شاعری او در اندک زمانی عراق، خراسان و هند را فرا گرفت.‌ مضـمون‌آفـرینی، تـمثیل و همچنین استقلال معنایی بیت از ویژگی‌های عمده اشعار او به شمار می