اگر جغرافیای سرزمینی ایران را به عنوان مولفه میراثی ملموس کشور بدانیم، در کنار دین اسلام، زبان و ادب پارسی به عنوان مهم­ترین میراث معنوی و یگانه رشته­ پیونددهنده اقوام ایرانی مطرح است؛ زبانی با ریشه­‌های چندهزار ساله و رابط میا

 «خانواده» از ابتدای تاریخ تاکنون به عنوان اصلی‌ترین نهاد اجتماعی، زیربنای جوامع و خاستگاه فرهنگ‌ها، تمدن‌ها و تاریخ بشر بوده است.

طی پنجاه سال گذشته بهره وری در ایران یک صدم درصد به صورت میانگین رشد داشته و رشد بهره وری بین منفی چهار تا ٢ درصد متغیر بوده و کشور در حوزه بهره وری دچار یک غفلت تاریخی است.