سید بزرگوار رضی الدّین علی بن طاووس(ره) در بخشی از کتابش به عنوان «ادب بـنده در روز عـید نـسبت به کسی که معتقد است که او امام و دارای این مقام والا است»، می فرماید: «پس می گویم: بدان، هنگامی که عید فطر فرا رسـد، پس اگر صاحب حکومت و

کسی که موقع غروب شب عید فطر بالغ و عاقل و هشیار است و فقیر و بندۀ کس دیگر نیست باید برای خودش و کسانی که نان خور او هستند، هر نفری یک صاع که تقریباً سه کیلو است گندم یا جو یا خرما یا کشمش یا برنج یا ذرّت و مانند اینها به مستحقّ بدهد

و از جمله اینکه قدر احسان خداوند جلّ جلاله را بشناس که چگونه آن چه را که از فضلش می شناسی، به تو شناساند و تو را در زیر سایه اش وارد در ماه روزه نمود، و ریسمانت را به ریسمان خود متصل نمود و تو را به توجه و اقبال به خود توفیق داد،

خواندن نماز عید است و آن دو رکعت است در رکعت اول حمد و سوره اعلی بخواند و بعد از قرائت پنج تکبیر بگوید و بعد از هر تکبیری این قنوت را بخواند اللهم اهل الکبریاء و العظمة و اهل الجود و الجبروت و اهل العفو و الرحمة و اهل التقوی و المغفرة