فخرالدین عراقی، عارف و شاعر بلندآوازه ایرانی در سده هفتم هجری بود که غزلیاتی پرشور و زیبا با شیوه‌ای متفاوت از شاعران دیگر سرود. بازتاب آموزه‌های عرفانی در آثارش، موجب پراکندن فکر وحدت وجود در کشتزار مستعد ادب فارسی شد و دیدگاهی تازه