استاد مهدی خالدی درست است که سال‌ها در مکتب و محضر استاد صبا شاگردی کرده و فوت و فنِ نوازندگی ویلون را از آن استادِ عالی‌مقام فراگرفته بود، با این حال، کوشید و توانست به شیوۀ شخصی خویش در نوازندگی دست یابد و استادیِ خویش را به اثبات ر

 نخستین واژه‌ای که با شنیدنِ نام استاد فضل الله توکل به ذهن خطور می‌کند، «سنتور» است؛ سنتوری که نه از چوب و سیم که گویی از حریر و مخمل پدید آمده است؛ از بس که استادِ نوازنده شیرین می‌نوازد این ساز را.  

یک هنرمند برای آنکه هنرمندی اصیل، راستین و خلاق شود، نیاز به جوهر و آنی دارد که همه‌اش اکتسابی نیست؛ ودیعه‌ای است الهی و البته که پرویز یاحقی، خود یکی از بهترین نمونه‌ها و مثال‌های چنین ودیعه‌هایی است که خداوند به برخی از بند

استادان اسماعیل نواب صفا و احمد عبادینواب صفا به مناسبتِ ترانه‌سرایی‌اش با آهنگسازان و موسیقی‌دانان و خوانندگان گوناگونی نشست و برخاست یا رفاقت داشت. آنچه از این صمیمت‌ها و با هم بودن‌ها حاصل می‌شده، یکی همان آهنگ‌ه

 برخی از مخاطبانِ موسیقی که با آهنگ‌های متنوعی در گونه‌های مختلفِ موسیقایی خاطره دارند از موسیقی سنتی و محلی گرفته تا موسیقی انقلابی و دفاع مقدس و موسیقی کوچه و بازاری و موسیقی پاپ و نیز موسیقی فیلم، شاید خودشان ندانند که آهنگساز یا تن

 علی تجویدی را باید یکی از بزرگترین آهنگسازان معاصر این سرزمین به شمار آورد که شاهکارهای بی‌شماری در پهنه هنر موسیقی از خود به یادگار نهاده است. ترانه‌های پرآوازه و دلنشین او در آرشیو برنامه‌های گل‌ها ضبط و نگاهداری شده یکی ا

منصور نریمان استاد موسیقی، نوازنده بربط و از هنرمندان مولف تاریخ موسیقی ایران به شمار می‌آید که به عنوان پدر عود ایران شهرت دارد. نریمان در زمانی که ساز عود در ایران رونقی نداشت و به نوعی سازی عربی محسوب می‌شد، توانست آن را احیا و به یکی از

امیرحسین دولتشاهی جایگاهی که عماد خراسانی در شعرِ فارسیِ معاصر دارد، مرتبه‌یی است که اگر چند پلّه‌یی از آن در تصرفِ بسیاری از کم‌مایگان و میان‌مایگانِ مرتبط با هنر باشد، به‌اصطلاح خدا را بنده نخواهند بود و خودشان و اعوان و ا

پرویز یاحقی آهنگساز و نوازنده چیره‌دستی است که او را به عنوان نابغه موسیقی و چهره‌ای اثرگذار و صاحب سبک در این حوزه می شناسند. وی توانست با پنجه‌های بی‌همتای خود زیباترین قطعات موسیقی ایران را خلق کند.