کتاب مقایسه استراتژی‌های مدیریت تعارض نوشته‌ی فرشاد حیدرپور، در قالب تحقیقی از نوع توصیفی و علی - مقایسه‌ای (پس رویداد)، به بررسی استراتژی‌های مدیریت تعارض دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی مدارس متوسطه‌ی پسرانۀ شهر کرمانشاه می‌پردازد.

افراد با توجه به منافع خود با دیگران می‌توانند پنج شیوه‌ی مختلف را در مدیریت تعارض بکار گیرند. این روش‌ها شامل همکاری یا حل مسئله (حداکثر توجه به منافع خود و دیگران)، مصالحه (توجه نسبت به مسائل خود و دیگران)، اجبار (فقط توجه به منافع خود)، گذشت (فقط توجه به منافع دیگران) و اجتناب (عدم توجه به منافع خود و دیگران) می‌باشد.

سازمان‌های اجتماعی مانند مدارس برای بهره‌وری باید از تمام توان بالقوه‌ی اعضای خود بهره‌مند شوند. جامعه‌ی آماری این کتاب شامل تمام دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی مدارس متوسطه‌ی پسرانه شهر کرمانشاه می‌باشد که شامل 620 نفر دبیر غیر تربیت بدنی و 55 نفر دبیر تربیت بدنی بوده که نمونه‌ی آماری از دبیران غیر تربیت بدنی طبق جدول مورگان 220 نفر به عنوان نمونه‌ی آماری تحقیق استفاده شده و همچنین نمونه‌ی آماری دبیران تربیت بدنی شامل کل جامعه‌ی آماری و آمار ارائه شده یعنی 55 نفر بوده است.

برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه‌ی استاندارد تعیین سبک مدیریت تعارض پوتنام و ویلسون استفاده شده، این پرسشنامه شامل 30 سوال است و استراتژی‌های تعارض را در پنج سبک حل مسئله، مصالحه، اجتناب، گذشت، و اجبار اندازه‌گیری کرده است. در این کتاب، داده‌ها با استفاده از نرم افزار spss مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته و تجزیه و تحلیل آماری داده‌های تحقیق نشان داده است که در استفاده از سبک‌های حل مسئله، اجتناب، گذشت و اجبار تفاوتی معنی داری بین دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی وجود ندارد. اما در سبک مصالحه، تفاوت معنی‌دار است و دبیران تربیت بدنی این سبک را بیشتر از دبیران غیر تربیت بدنی مورد استفاده قرار دادند. همچنین در استفاده‌ی دبیران تربیت بدنی و غیر تربیت بدنی از پنج سبک استراتژی تعارض تفاوت معناداری وجود ندارد.

اهمیت مدیریت تعارض در این است که بتوان با مدیریت بهنیه‌ی تعارض، اثر موجود در تعارض را از سمت تعارض غیر کارکردی (مخرب) به مسیر تعارض کارکردی (سازنده) هدایت نمود و به این وسیله سازمان را از نتایج کارکردی تعارض برخوردار کرد. بر اساس نگرش جدید، تعارض در زندگی سازمانی اجتناب ناپذیر می‌باشد، ولی توافق ممکن است. عاملی که در کارکردی نمودن تعارض به عنوان جز لاینفک سازمان می‌شود مدیریت صحیح آن است.

مدیریت صحیح تعارض از طرفی گره را از بی‌تفاوتی، راکد و بی روح بودن، عدم ارائه فکر و نظر‌های جدید (تعارض بسیار کم) و از طرف دیگر از اخلال‌گری، هرج و مرج، داشتن روحیه‌ی مبارزه و رقابت (تعارض بسیار زیاد) دور کرده و به سمت رفتار‌های مناسب، رشد و ترقی، مبتکرانه، انتقادپذیر، خلاقانه و دارای انگیزه برای تغیرات روبه جلو (سطح بهینه تعارض) سوق می‌دهد.

در بخشی از مقایسه استراتژی‌های مدیریت تعارض می‌خوانیم:

شمسی پور (1379) در پژوهشی تحت عنوان "بررسی ارتباط بین سبک‌های مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس" نتیجه گرفت که بین سبک‌های مدیریت تعارض و اثربخشی مدارس با احتمال 99 در صد رابطه‌ی مستقیم و معنادار وجود دارد. بین سبک‌های رقابت و اثربخشی رابطه‌ی معکوس و معنادار، بین سبک همکاری و اثربخشی رابطه مستقیم معنادار، بین سبک سازگاری و اثربخشی رابطه مستقیم، بین سبک اجتناب و اثر بخشی رابطه‌ی معکوس و بین سازش و اثربخشی رابطه‌ی معکوس و بین سبک سازش و اثربخشی رابطه‌ی مستقیم و معنادار وجود دارد.

ناصری (1379) در پژوهشی تحت عنوان "بررسی ارتباط بین سبک‌های مدیریت تعارض مدیران و استرس شغلی کارکنان در بانک‌های کشاورزی شهر تهران" نتیجه گرفت که بین سبک مدیریت تعارض همکاری و سازش و استرس شغلی کارکنان رابطه‌ی معناداری وجود دارد. یعنی با افزایش مدیران از سبک‌های همکاری و سازش، استرس شغلی کارکنان کاهش می‌یابد و بین سایر سبک‌ها (سازگاری، اجتناب و رقابت) و استرس کارکنان رابطه‌ی معنا داری وجود ندارد.

اسماعیلی (1379) در پژوهشی تحت عنوان "بررسی رابطه‌ی سبک‌های مدیریت تعارض مدیران و خلاقیت دبیران در دبیرستان‌های دخترانه‌ی شهر تهران" نتیجه گرفت که در مدارس مختلف تنها یک سبک خاص برای کنترل تعارض استفاده نمی‌شود بلکه، در شرایط و موقعیت‌های مختلف هر یک از سبک‌ها ممکن است کم و بیش توسط مدیران بکار روند و همچنین، دبیرانی که سبک قالب آن‌ها همکاری بوده، دارای بالاترین میانگین خلاقیت هستند.

فهرست مطالب
پیشگفتار
فصل اول: کلیات
فصل دوم: ادبیات و پیشینه تحقیق
فصل سوم: روش تحقیق
فصل چهارم: تجزیه وتحلیل داده ها
فصل پنجم: بحث و نتیجه گیری
منابع و مآخذ