کتاب دستورالعمل‌های بین‌المللی پلیس در مقابله با جرایم علیه زنان و کودکان نوشته‌ی سید مجتبی موسوی، به قوانین بین‌المللی که نیروهای پلیس در مقابله با خشونت علیه زنان و کودکان وضع کرده‌اند، می‌پردازد.

آنچه که در این کتاب مورد بررسی قرار می‌گیرد دستورالعمل‌های بین‌المللی برای نیروهای پلیس در مقابله با جرایم علیه زنان و کودکان است. جرایم علیه کودکان و زنان از جمله مسائلی است که در چند دهه اخیر، به طور جدی مورد توجه بسیاری از نهادهای بین‌المللی قرار گرفته است و خصوصاً وقوع مخاصمات مسلحانه داخلی و بین‌المللی از اوایل دهه 1990 به بعد و اعمال خشونت‌های فراوان علیه هزاران زن و کودک بی‌دفاع، بر اهمیت موضوع افزوده است.

علاوه بر خشونت‌های ارتکابی علیه زنان و کودکان در جریان مخاصمات مسلحانه، اعمال خشونت‌آمیز که در خانواده، اجتماع، محیط کار و تحصیل علیه زنان در جوامع مختلف از جمله کشورهای اروپایی انجام می‌گیرند، از جمله دغدغه‌های مطرح هستند که برای مقابله با آن راهکارهای مختلفی توسط دولت‌ها و ساز و کارهای بین‌المللی پیشنهاد شده است. البته این راه‌حل‌ها با تمایل حذفی به خانواده همراه است، به این معنا که گرچه خشونت خانگی از قسمت‌های مطرح خشونت علیه زنان و کودکان شمرده می‌شود و در بسیاری موارد نیز غیرقابل انکار است، اما راهی بر اصلاح خانواده و یا توصیه‌هایی برای بهبود و تقویت روابط اعضای خانواده، برای مقابله با خشونت علیه زنان در نظر گرفته نشده است.

یعنی اگر بپذیرید که شرایط خانوادگی زنان و کودکان در بسیاری موارد، خوشایند نمی‌باشد و اعضای خانواده می‌توانند در دسته متهمین ارتکاب خشونت مورد توجه قرار بگیرند، چنانچه در برخی کشورهای اروپایی خشونت خانگی باعث نگرانی‌های بسیار بوده است، کمترین انتظار آن است که برای خانواده نیز در کنار دولت، اعضای جامعه مدنی و افراد انسانی برای مقابله با این معضل اجتماعی نقشی تعریف و به رسمیت شناخته شود، حال آنکه در تحلیل اسناد بین‌المللی مربوطه، خلا چنین رویکردی به وضوح قابل دریافت است.

در بخشی از کتاب دستورالعمل‌های بین‌المللی پلیس در مقابله با جرایم علیه زنان و کودکان می‌خوانیم:

بدن قربانی، صحنۀ وقوع جرم می‌باشد که می‌تواند مدارکی را ارائه دهد. از این مدارک، پزشک آزمایشگاه می‌تواند شهادت کارشناسی ارائه دهد. زخم‌ها، جراحات، بریدگی‌ها، سوزش و خراشیدگی‌ها می‌توانند به تایید وجود دخول، خشونت یا مقاومت کمک کنند این‌ها باید در یادداشت‌ها، گزارش و شهادت دکتر توضیح داده شوند. مدارک مصور کمک بسیار خوبی در دستگیری و تعقیب و پیگرد قانونی خواهند بود.

اندام‌های جنسی و اطراف آن‌ها می‌توانند نشانی از منی یا خون متجاوز یا قربانی بدست دهند نمونه‌هایی از مهبل زن، آب دهان یا مقعد قربانی، در صورت نیاز باید تهیه شود مواد موجود در مهبل با محلول سالین 140 خودشان را نشان می‌دهند. تکه‌های نمونه را با هوا خشک کرده و سپس به آزمایشگاه بفرستید. اشیاء خارجی را که در ناحیه مقعد و آلت و دور شکم ممکن است پیدا شوند را برای پیدا کردن خون، منی و چیزهای دیگر به آزمایشگاه بفرستید. مناطق دهان مقعد و آلت را بدقت نظاره کنید تا در صورت امکان زخم‌ها، خراش‌ها، مناطق آسیب‌دیدۀ پوست، مدفوع یا ادرار را پیدا کنید. اگر نقش مفعول یا فاعل بودن شخص (اشخاص) دخیل در عمل لواط مشخص نیست این آزمایشات را برای هر دو نفر انجام دهید. 141 موهای خارجی باید بعنوان مدرک نگهداری گردند. با شانه کشیدن ممکن داخل موهای بدن، با یک شانۀ ریز، می‌توانید تکه‌های موهای خارجی را جمع‌آوری کنید. موها را با پارچه جمع‌آوری کنید برای موهای آلت و موی سر از دو شانۀ مجزا استفاده کنید. برای جمع‌آوری مواد دیگر از سطح بدن از چسب ترانسپارنت استفاده کنید. با کندم مو از مناطق مختلف بدن نمونه تهیه کنید. از دکتر بخواهید که موها را از ریشه بکند. همچنین از بازوها، پشت و سینه نمونه‌برداری کنید هر نمونه باید شامل 15 ریشه بکند. از بازوها پشت و سینه نمونه‌برداری کنید هر نمونه باید شامل 15 تا 20 عدد مو باشد. از مژه‌ها 6 تا 10 عدد مو تهیه کنید. از بدن اجساد مرده هم نمونه تهیه کنید. هر نمونه باید در یک بستۀ پلاستیکی کاملاً ایزوله شده نگهداری شود. باید روی هر پاکت مشخصت کامل مو توسط دکتر ذکر شود هر نمونه باید برای آزمایشگاه مربوطه ارسال گردد.

فهرست مطالب

پیشگفتار
فصل اول: مفاهیم، تاریخچه و منابع حقوقی
فصل دوم: دستورالعمل‌های کاربردی برای نیروی پلیس در ایران
فصل سوم: دستورالعمل‌های اتحادیه اروپا در مورد خشونت بر علیه زنان و کودکان
نتیجه ‌گیری
فهرست منابع