لیلا عظیمی در کتاب فرزندم زیاد تلویزیون نگاه می‌کند، به بررسی دغدغه‌های والدین نسبت به بزرگ شدن فرزندان و وابستگی آن‌ها به مدیا و تکنولوژی‌های دیجیتال اشاره می‌کند.

یکی از دغدغه‌های این روزهای والدین، این است که فرزندانشان زیاد تلویزیون می‌بینند. از جلوی تلویزیون بلند نمی‌شوند، با تلویزیون مشق می‌نویسند، غذا می‌خورند و حتی، عادت دارند قبل از خواب، تلویزیون ببینند و پای تلویزیون بخوابند. برای بهبود این وضع و پیدا کردن جواب، می‌توان این کتاب روانشناسی را مطالعه کرد.

حقیقت این است که، بچه‌ی تازه به دنیا آمده، تلویزیون را نمی‌شناسد. کودک، در بدو تولد، فقط مادرش را می‌شناسد؛ و به تدریج با دنیای اطرافش، آشنا شده و تا قبل از سه ماهگی، ادراک تصویری کاملی ندارد؛ به خصوص، از تصاویر دیجیتال تلویزیون! چرا که این تصاویر، مملو از رنگ هستند و با سرعت بالایی، پخش می‌شوند و تغییر می‌کنند و سرعت پردازش مغز نوزاد، در ماه‌های اول، هنوز به اندازه‌ای نیست که بتواند این حجم از اطلاعات را، با این سرعت، پردازش کند و به همین دلیل، تماشای تلویزیون، برایش ادراک ناقص و به هم ریخته‌ای ایجاد می‌کند که حتی ممکن است، گاهی اضطراب‌آور هم باشد.