کتاب شکوه تربیت نوشته‌ی مریم سلیقه، درباره‌ و در ضرورت تربیت آدمی‌ست و کمک قابل ملاحظه‌ای به خانواده‌ها در تربیت فرزندان سالم و شایسته خواهد کرد.

هدف از تعلیم و تربیت پرورش شخصیتی است که بتواند بر خود مسلط شود و تمایلات و عواطف خود را زیر نظر قرار دهد و طبق معیارهای منطقی و عقلی عمل نماید. از راه تعلیم و تربیت می‌توان شرایطی برای رشد فردی و رفاه جمعی فراهم کرد که در زندگی انسان نقشی مهم دارد و به طور کلی رشد و تعلیم استعدادهای فردی، محکم شدن پایه‌های زندگی جمعی، گسترش آرمان‌های آزادمنشانه و ایجاد تفاهم میان افراد انسانی در سایه تعلیم و تربیت صورت می‌گیرد.

تعلیم و تربیت برای انسان به منزلهٔ نور است که ظهور و بروز هر چیز به آن وابسته است. همانطور که می‌دانید در میان همهٔ موجودات جهان تنها انسان آمادگی لازم برای تربیت پذیری را دارد و این مساله زمانی امکان پذیر است که انسان در مسیر آموزش‌ها و تعالیم مربوطه قرار گیرد و عوامل تربیتی در جهت هدایت و راهنمایی او به درستی انجام وظیفه کنند.

تعلیم و تربیت مورد توجه اکثر مردم قرار گرفته است، نویسندگان، شعرا، مصلحان اجتماعی، روشنفکران و فیلسوفان همه‌ درباره‌ی تعلیم و تربیت صحبت می‌کنند و هر دسته از روی تجربیات خود درباره‌ی ماهیت و نقش آن به گفتگو می‌پردازند و راجع به تعلیم و تربیت و آثار مترتب بر آن از دیرباز سخن گفته‌اند.

حقیقت این است که در قانون الهی "فرزند" از بالاترین و ارزشمندترین جایگاه برخوردار است و فرزندآوری از پرخطرترین مسئولیت‌ها و رسالت‌هاست. چرا که کودکان در نظام اسلامی، از همان روزهای آغازین حیات صاحب حقوق حقه‌ای در ابعاد زیستی و روانی هستند که توجه به آن از وظایف و مسئولیت‌های درخور توجه والدین است.

در بخشی از کتاب شکوه تربیت می‌خوانیم:

نگرش‌ها و رفتار والدین می‌تواند تسهیل کننده و یا مانع در جریان رشد و تکامل کودک باشد والدین سخت‌گیر و خشن مانع می‌شوند تا فرزندانشان از روابط مثبت و سازنده با همسالان خویش که برای استقلال آنان بسیار مؤثر است بهره گیرند در حالی که والدین پذیرا و فهمیده منبع امنیت برای نوجوانان نگران و مضطرب خویش خواهند بود چنین والدینی نه تنها در حل مشکلات نوجوان با او همراه و همیارند بلکه نوجوان را به مستقل شدن و پذیرش مسئولیت تشویق می‌کنند. ارزش‌های والدین در رشد کودک از اهمیتی خاص برخوردار است والدینی که دارای معیارها و ارزش‌های والایی هستند و در زندگی با رفتار مناسب عمل می‌کنند غالبا فرزندانشان نیز در مواجهه با ضوابط و رفتار تعارض‌انگیز دارای همان ارزش‌های والا خواهند بود برعکس والدینی که احساس مسئولیت نمی‌کنند و بر مبنای هرچه پیش آید خوش‌ آید عمل می‌کنند فرزندان چنین خانواده‌هایی به دروغگویی، دزدی و دیگر رفتارهای بزهکارانه دست می‌زنند.

به نظر می‌رسد مبنای خانواده در سلامت نه تنها یک ضرورت بیولوژیکی بلکه روانی است بنابراین اولین مدرسه تربیت فرزند محیط خانواده است. رفتار و گفتار پدران و مادران و طرز زندگی آنان مشخص کننده نیک و بد خانواده و میزان پاکی و ناپاکی آن محیط است. آری اثرات و نفوذ خانواده در رشد کودک و نوجوان بی‌شمار است و خویشتن‌ پنداری و احساس ارزشمندی نوجوان از نگرش‌های اعضای خانواده نسبت به او نشات می‌گیرد. هرگاه والدین در هر یک از مراحل رشد به کودک مسئولیتی درخور توانش بدهند بتدریج درباره‌ی خود به عنوان یک فرد قابل اعتماد و شایسته می‌اندیشد.

اگر والدین صادقانه به او محبت کنند او دوست داشتن دیگران و مورد علاقه دیگران بودن را یاد می‌گیرد و بالاخره اگر والدین از اعتماد او نسبت به استقلال یافتن جلوگیری به عمل نیاورند او قادر خواهد بود در خلال دوره‌ی نوجوانی به درجه و میزان لازمی از آزادی دست یابد و به تدریج خود را از وابستگی کودکانه رها سازد.

فهرست مطالب
مقدمه مؤلف
مقدمه
ضرورت تربیت آدمی
نگرش و رفتار والدین در تربیت‌ پذیری کودکان
روش محبت در تربیت
محبت
جایگاه تربیت و مقایسه آن با تعلیم
اصل اول: ارتباط با کودک
اصل دوم: نقش الگویی والدین
اصل سوم: همسو بودن والدین در تربیت
اصل چهارم: توجه به نیازهای روانی کودکان
اصل پنجم: مقایسه نکردن کودکان با یکدیگر
اصل ششم: انتخاب پیام‌های تربیتی مثبت
اصل هفتم: انتخاب سبک تربیتی مناسب
منابع و مآخذ