جان راسکین در هنر و معماری تا حد بسیار زیادی تحت تاثیر آرای دوره ویکتوریایی قرار دارد. در کتاب مشعل حافظه به این موضوع اشاره دارد که می‌بایست از بناهای قدیمی به جهت ارتباط عمیق و رازآلودی که با گذشته دارند و نیز از آن جهت که مبدع طرح‌های خلاقانه‌ای است (و نه صرفا به جهت سودآوری‌شان) محافظت کرد تا بتوان به حقایق ابدی بشریت پی برد.

راسکین در کتاب مشعل حافظه (The Lamp of Memory)، نظر خود را درباره هنر عرضه می‌دارد و ارزش نقاشی و به‌طور کلی، ارزش هنر را در آن می‌داند که اندیشه‌های عالی فراوانی را به ذهن القا کند. راسکین سپس اندیشه‌های قدرت، تقلید، واقعیت و زیبایی را از هم مشخص می‌سازد، از ارتباطشان با یک‌دیگر سخن می‌گوید و هر یک از بخش‌های کتاب را به یکی از این اندیشه‌ها اختصاص می‌دهد. به عقیده راسکین، هنر از نظر شکل و قالب باید چنان باشد که قسمت‌های کوچک و بزرگ آن، یک‌دیگر را کامل کند و هماهنگی خاصی را که برای تکامل ضروری است پدید آورد.

جان راسکین (John Ruskin)، فیلسوف، منتقد هنری و نویسنده مشهور انگلیسی در هشتم فوریه 1819م در خانواده‌ای ثروتمند و متدین در لندن به دنیا آمد. بسیار کسان، راسکین را نویسنده‌ای بزرگ و نثرنویسی برجسته می‌دانند هر چند عده‌ای از منتقدان به ذوق هنری او شک دارند. تمام کتاب‌های راسکین که موضوعات بسیار مختلفی را شامل می‌شوند، دارای لحن و صبغه اخلاقی هستند.

در تمام طول تاریخ بعضی از کتاب‌ها جهان را تغییر دادند و شیوه نگاه ما به خودمان و دیگران را دگرگون کردند. آن‌ها به مباحث، اختلافات عقاید، جنگ‌ها و انقلاب‌ها الهام بخشیده‌‌‌اند. آن‌ها زندگی‌های بسیاری را ساخته‌اند و یا تباه کرده‌اند. حالا نشر روزگار نو برای شما کارهای متفکران بزرگ، پیشگامان، اصلاح طلبان و طالع بینان را فراهم آورده است. ایده‌هایی که مدنیت را تکان داد و به ما کمک کرد تا آن چه که اکنون هستیم باشیم. (ایده‌های بزرگ)

در بخشی از مشعل حافظه می‌خوانیم:

واقعیت این است که ما اهمیتی به نقاشی‌ها نمی‌دهیم و این حقیقتی غیرقابل انکار است. نمایشگاه‌ها محلی برای بحث و جایی برای لذت بردن از اوقات بیکاری هستند؛ اغنیای ما یکی دو نقاشی می‌خرند که گاه علت آن پر کردن فضای خالی گوشه‌ای ‌در خانه، گاه برای کمک به پیدا کردن موضوعی برای گفتگوهای پیش از شام، گاهی به این دلیل که نقاشی سبک روز است، گاه برای کمک به نقاش فقیر، و به ندرت برای این که مجموعه نقاشی‌های‌مان را که چیزی در حد مجموعه جواهرات یا پروانه‌های‌مان هستند را کامل کنیم و در بهترین و نادرترین حالت به این دلیل که حسب ادعای خودمان علاقه‌ای ‌واقعی به نقاشی داریم که معادل علاقه‌ای ‌واقعی به یک صندلی راحتی یا تنگ آب مدل جدید است. اما گمان نمی‌کنم یک از هزار خریدار تابلوهای نقاشی به صرف علاقه به نقاشی یا لذت بردن از آن اقدام به این کار نماید.

فهرست مطالب
مقدمه
مشعل حافظه
سخنرانی افتتاحیه دانشکده هنر کمبریج (1858)
گنجینه پادشاهان
عبور و مرور