کتاب بقاع متبرکه ایران نوشتۀ حسین علی بایرام نژاد، اطلاعاتی کامل در مورد تمامی امامزاده‌های شهرهای مختلف ایران در اختیار شما قرار می‌دهد.

آن‌چه در سال‌های اخیر شاهد آن هستیم، عده‌ای با هدف تضعیف عقاید مردم سعی دارند زیارت امامزاده‌ها را در دید مردم بی‌معنا جلوه دهند. کتاب بقاع متبرکه ایران (Monuments shrines of Iran)، با هدف اطلاع‌رسانی در این زمینه و تقرب به خدا نوشته شده است.

تعداد بقاع متبرکه موجود در ایران طبق آمار منتشر شده به بیش از 12500 بقعه می‌رسد. این کثرت تعداد به دلیل آن است که مفهوم امامزاده در سال‌های اخیر گسترده‌تر شده است و به ساداتی که با چندین واسطه هم به امام معصوم می‌رسند، امامزاده گفته می‌شود. اکثر امامزاده‌ها در راه خدا به شهادت رسیدند و همان‌طور که خداوند در قرآن می‌فرماید: «کسانی که در راه خدا کشته شدند زنده هستند». پس توسل به آن‌ها مرده‌پرستی نیست، بلکه تقرب به خدا و نشان دهندۀ تقوای مسلمانان است.

گاهی گفته می‌شود فردی که در ضریح مدفون شده، شخص دیگری است یا در عدم صحت شجره‌نامه شک وارد می‌شود. اولاً هیچ اشکالی ندارد که برای یک امامزاده واجب‌ التعظیم در چند شهر یک بنای یادبودی وجود داشته باشد. ثانیاً اگر به فرد دفن شده در این بقعه توجهی نداشته باشیم، این محل، جایی برای یاد خدا محسوب می‌شود. پس مبنای این کتاب اعتقاد مردم محل و شهرت امامزادگان است.

در بخشی از کتاب بقاع متبرکه ایران می‌خوانیم:

یکی از با صفاترین زیارت‌گاه‌های حومۀ تهران و ری بقعه متبرکه امامزاده ابوالحسن است که در خیابان شهید رجایی، خیابان امامزاده ابوالحسن در محوطه باغ مشجر و با صفایی واقع شده است آن حضرت صاحب کرامات و مورد توجه علما و بزرگان است. نسب امامزاده ابوالحسن با چهار واسطه به امام جعفر صادق (علیه‌السلام) می‌رسد، به این طریق: (ابوالحسن علی بن حسین بن عیسی بن محمد بن علی‌‌العریض بن امام جعفر صادق (علیه‌السلام)) که در زیارتنامه امامزاده نیز به آن اشاره گردیده است.

ساختمان اصلی بقعه بر اساس نوشته درب وقفی حرم، احتمالا در زمان قاجاریه احداث شده است که بر فراز آن گنبدی با کاشی‌های فیروزه‌ای ساخته‌اند و طرح مرمت و بازسازی آن در سال 1371 توسط اداره اوقاف و امور خیریه شهر ری انجام شده است. مساحت داخل بقعه حدود 70 متر مربع و بر بالای ایوان ورودی آن کتیبه‌ای مشتمل بر اشعار مرثیه به خط نستعلیق گچبری شده است.

بر روی دری که رواق را به حرم مربوط می‌سازد این کتیبه به خط ثلث به طور برجسته مرقوم گردیده است: (وقف هذا الباب علی بقعۀ الشریفۀ ابوالحسن بن امام جعفر صادق (علیه‌السلام) خواجه گودرز بن خواجه جمشید در زمان دولت سلطان عادل محمد شاه غازی). این بقعه متعلق به قرن پنجم هجری (سلجوقیان) است. ضریح چوبی نسبتا بزرگی که در زمان قاجاریه ساخته شده روی مرقد نصب شده است. مرقد پوشیده از کاشی‌های فیروزه‌ای رنگ امامزاده در میان ضریح قرار دارد. اخیرا نیز ضریح نقره‌ای جدیدی توسط شخص خیری برای این بقعه ساخته و نصب گردیده است. این بقعه از امکانات رفاهی مناسبی جهت استفاده زائرین محترم برخوردار است.

فهرست مطالب
مقدمه نویسنده
بقاع فرزندان بلاواسطه ائمه اطهار (علیهم‌السلام) در ایران
بقاع متبرکه استان آذربایجان شرقی
بقاع متبرکه استان آذربایجان غربی
بقاع متبرکه استان اردبیل
بقاع متبرکه استان اصفهان
بقاع متبرکه استان البرز
بقاع متبرکه استان ایلام
بقاع متبرکه استان بوشهر
بقاع متبرکه استان تهران
بقاع متبرکه استان چهارمحال و بختیاری
بقاع متبرکه استان خراسان جنوبی
بقاع متبرکه استان خراسان رضوی
بقاع متبرکه استان خراسان شمالی
بقاع متبرکه استان خوزستان
بقاع متبرکه استان زنجان
بقاع متبرکه استان سمنان
بقاع متبرکه استان سیستان و بلوچستان
بقاع متبرکه استان فارس
بقاع متبرکه استان قزوین
بقاع متبرکه استان قم
بقاع متبرکه استان کردستان
بقاع متبرکه استان کرمان
بقاع متبرکه استان کرمانشاه
بقاع متبرکه استان کهکیلویه و بویراحمد
بقاع متبرکه استان گلستان
بقاع متبرکه استان گیلان
بقاع متبرکه استان لرستان
بقاع متبرکه استان مازندران
بقاع متبرکه استان مرکزی
بقاع متبرکه استان هرمزگان
بقاع متبرکه استان همدان
بقاع متبرکه استان یزد
مرقد پیامبران مدفون در ایران
منابع و مآخذ