مریم ستارپور در کتاب آماده سازی زمین و معماری یک مجموعه مسکونی، با کنکاش در معانی هستی‌شناسانه مسکن، بررسی مفاهیم متداول و در نهایت شرایط قرارگیری این واحدها در کنار هم، سعی دارد تا حد زیادی در دستیابی به فضاهای سکونتی مطلوب گام بردارد.

مسکن به عنوان یکی از اساسی‌ترین نیازهای اصلی انسان و همچنین یکی از معیارهای توسعه یافتگی در دنیای امروز محسوب می‌شود. در حال حاضر مسئله‌ای که راجع به مسکن در سطح جهانی از آن صحبت می‌شود، مسئله کمبود واحدهای مسکونی است و در عین حال آنچه که به کیفیت واحدهای مسکونی بازمی‌گردد نیز تقریباً در بسیاری از نقاط دنیا رعایت نمی‌شود.

شیوه ساخت مسکن نوعی رابطه با دیگران را فراهم کرده و کالبد شهر، تعادل، توازن، مقیاس و از همه مهم‌تر نوعی معنویت را به انسان القا می‌کند، اما به سیر تحول مسکن و نوع امروزی آن که بنگریم قضیه چیز دیگری است. از این دیدگاه سوال اساسی این است که چه بلایی بر سر محیط‌های انرژی بخش مسکونی گذشته آمده است و چرا محیط این فضاها در عصر جدید جز فشارهای روانی، بی‌نظمی و بی‌هماهنگی که بر فضای کالبد آن‌ها غالب گشته، دیگر مأمن و محل آرامش نیستند.

به وجود آوردن سرپناه و مسکن مناسب، ارزان و مقاوم در کنار ایجاد اشتغال، با رعایت جنبه‌های فرهنگی، اقتصادی و اجتماعی یکی از مهم‌ترین نیازهای یک شهر محسوب می‌شود. مجموعه تصمیمات مردم ساکن در هر شهر، شکل آن شهر را می‌سازد و به همین دلیل همه‌ی جوامع برای کنترل تصمیمات مردم و عملکرد صحیح و آسان به قوانین و مقرراتی نیازمند هستند تا همان مردم با اطمینان به زندگی خود ادامه دهند.

در بخشی از کتاب آماده سازی زمین و معماری یک مجموعه مسکونی می‌خوانیم:

وجود مجتمع‌های مسکونی این امکان را به مخاطبان می‌دهد تا از امکانات بیشتر و بهتری مانند فضاهای خدماتی و تفریحی و ... بهره گیرند. همچنین انسان‌ها زندگی خصوصی را تا آن جا که به حریم خصوصی‌شان لطمه وارد نکند، دوست دارند. با طراحی مجتمع‌های مسکونی علاوه بر ایجاد ویژگی‌ها و علل ذکر شده می‌توان به کمتر شدن هزینه‌ها با توجه به تقسیم آن‌ها بین تعداد خانوار بیشتر اشاره کرد.

به این نکته نیز باید توجه کنیم که در مکان‌های تفریحی که مورد استفاده دائم نیستند، نیاز به همجواری واحدهای مسکونی برای حفظ امنیت و استفاده از امکانات تفریحی و امکان فعالیت‌های جمعی از موارد عادی (مجتمع‌های مسکونی شهری) بیشتر احساس می‌شود. طراحی مجتمعی مسکونی، نوعی طراحی مردمی است و لذا در این طراحی، کیفیت فضاهای داخلی ساختمان اهمیت ویژه‌ای می‌یابند.

بدون تردید کیفیت مطلوب بدون توجه به طبیعت، نورگیری مناسب فضاها و تهویه مطبوع فراهم نمی‌آید. در ضمن از آن جا که پایداری و ماندگاری خود ساختمان به عنوان یک پدیده مدنظر است، لذا ساختن با کیفیت بالا و استفاده از مصالحی با قابلیت ماندگاری طولانی نیز باید در این ساخت و سازها در نظر گرفته شود.

رسیدن به چنین شرایطی با استفاده از مدیریت کارآمد و بکارگیری این تکنولوژی‌ها صورت می‌گیرد. دستیابی به استانداردهای بالای کیفیت، امنیت و آسایش که در واقع سلامت انسان‌ها را تامین می‌کند از مهمترین اهداف طراحی معمارانه است.

فهرست مطالب
فصل اول: کلیات پژوهش
فصل دوم: شناخت بستر طرح
فصل سوم: اقلیم، ساختمان، انسان
فصل چهارم: طراحی اقلیمی
فصل پنجم: مطالعات عمومی مسکن
فصل ششم: شناخت موضوع
فصل هفتم: ایده و طرح
فصل هشتم : فضاهای خانه
فصل نهم: طراحی کلی سازه
فصل دهم: بررسی نمونه‌هایی از مجتمع مسکونی
فصل یازدهم: امکان سنجی و آماده سازی زمین
نقشه سایت
منابع