رل هاینریش ماریا اُرف در ۱۰ ژوئیه ۱۸۹۵ میلادی در مونیخ و در خانواده ای نظامی دیده به جهان گشود، البته اگرچه خانواده وی در زمینه امور نظامی سابقه طولانی داشتند اما در زمینه موسیقی هم فعال بودند و کارل شاهد ساخته شدن آهنگ های بسیاری در خانه بود. پدرش پیانو و سازهای زهی می‌نواخت و مادرش در نوازندگی پیانو متبحر بود. کارل نخستین درس‌های نوازندگی پیانو را در پنج سالگی از مادرش فراگرفت، ۲ سال بعد شروع به نواختن ویولنسل کرد. پس از طی مرحله دبستان برای آموختن موسیقی به آکادمی موسیقی مونیخ رفت.  پس از آن به‌خاطر جنگ جهانی اول به سربازی رفت و پس از جراحات بسیار بازگشت و در اپرای مانهایم مشغول‌به‌کار شد. این موسیقیدان بزرگ نخستین اثر خود را در ۱۶سالگی منتشر کرد و از دانشگاه مونیخ فارغ التحصیل شد و پس از آن شروع به تجربه کردن در شاخه‌های مختلف موسیقی شد. ارف از ۱۹۲۵ میلادی تا آخر عمرش، سرپرستی «مدرسه ژیمناستیک، رقص و موسیقی» را در مونیخ بر عهده داشت.  

کارل اُرف و نوآوری در آموزش موسیقی به کودکان
این هنرمند برجسته آلمانی مبتکر شیوه خاصی برای آموزش موسیقی به کودکان بود که به کلاس‌های موسیقی ارف معروف است. در این کلاس‌ها مفاهیم اولیه موسیقی شامل: نت ها، کشش‌ها و نواختن سازهای بلز و فلوت ریکوردر به شیوه ای ساده به کودکان آموزش داده می شود در واقع شیوه ای که این موزیسین نامدار برای آموزش کودکان انتخاب کرد، اُرف شول‌وِرک نام داشت. او معتقد بود که یادگیری در کودکان، در قالب بازی و حرکت میسر می شود و ارف شول‌ورک دیدگاهی برای آموزش عناصر موسیقی و حرکت است. این متد امروزه در بسیاری از کشورها به شکل توسعه‌یافته و گسترده‌ای برای آموزش موسیقی استفاده می‌شود. او بر این باور بود که از ابتدا، کودکان علاقه مند به مطالعه نیستند. آنها بیشتر بازی می کنند و اگر شما علاقه خود را در قلب خود داشته باشید، آنها به شما اجازه می دهند تا در حالی که بازی می کنند، یاد بگیرند؛ آنها متوجه خواهند شد که آنچه که آنها به دست آورده اند، بازی کودک است.

همچنین معتقد بود که یادگیری در کودکان، در قالب بازی و حرکت میسر می شود و ارف شول‌ورک دیدگاهی برای آموزش عناصر موسیقی و حرکت است. کودکان در این دوره با روشی شاد، مبانی موسیقی و نواختن سازهای بلز و فلوت ریکوردر را فرامی‌گیرند. گاه در کنار این ۲ ساز، ساز طبلک هم برای درک ریتمیک کودکان آموزش داده می‌شود. این باعث می‌شود که پس از گذراندن دوره ارف، ساز تخصصی‌شان را بهتر و راحت‌تر یاد بگیرند. اکثر آموزش‌های این دوره به‌صورت بازی و فعالیت‌های دسته‌جمعی صورت می‌گیرد. در حین گذراندن دوره ارف، بچه‌ها با سازهای مختلف آشنا شده و توسط مدرس جهت انتخاب ساز استعدادیابی می‌شوند. در کلاس درس ارف، معلم مانند یک رهبر کار می کند. اگر معلم یک ترانه را انتخاب کرد، بعضی از دانش آموزان به عنوان نوازنده انتخاب خواهند شد در حالی که بقیه کلاس ها با هم بخوانند.

با استفاده از رویکرد  ارف، دانش آموزان ریتم، ملودی، هماهنگی، بافت، شکل و سایر عناصر موسیقی را یاد می گیرند. دانش آموزان این مفاهیم را با صحبت کردن، آواز خواندن، حرکت، بازیگری و ابزار آلات یاد می گیرند. این مفاهیم آموخته شده، به دنبال راه های دیگری برای جستجوی بیشتر خلاقیت مانند بداهه نوازی یا آهنگ سازی خود است. در روش کارل ارف بیشتر از ابزارهایی مانند زیلو فون، متال فون و گلوکن اشپیل  استفاده می شود. در این درس ها، عنصر اجرا وجود دارد که کودکان را کمک می کند تا درک ابتدایی و صحیحی از موسیقی داشته باشند. در روش کارل ارف، مفاهیم موسیقی از طریق آواز، اشعار، جنبش، درام و نواختن آلات موسیقی یاد داده می شود. این امر ابتکار، ترکیب و حس طبیعی بازی کودک را تشویق می شوند.

حلقه های آموزشی کودک در سیستم آموزشی کارل ارف بسیار موفق بود که این استاد بزرگ آن را کار مدرسه نامید. کارل ارف این متد را برای نخسین بار در میان دانش آموزان سنین ۱۲ تا ۲۲ اجرا کرد این متد در اصل بخش هایی از آهنگ های ساخته شده و انتشار یافته بود و بتدریج این قطعات به نام موسیقی برای کودکان نام گرفت. در این متد هم برای کودک و هم برای معلم قطعات در نظر گرفته شده است. کارل ارف ایده های خود را با گونیل کیتمن در میان می گذاشت، آنها با هم به نوآوری در زمینه آموزش موسیقی برای کودکان دست پیدا کردند. بدین ترتیب کارل ارف، موسیقی دان و آهنگسازی بود که تلاش بسیار کرد که موسیقی را به کودکان از دریچه دید خود نشان دهد و در این امر بسیار موفق شد چرا که عشق او به یاد دادن به میزان عشق به موسیقی اش بود. متد کارل ارف برای آموزش عناصر موسیقی و حرکت در موسیقی است. وی معتقد بود که موسیقی هرگز تنها موسیقی نیست، بلکه با حرکات و سخنرانی همراه است و بنابراین در موسیقی باید شرکت کرد نه به عنوان یک شنونده، بلکه به عنوان یک هم کارگر مشغول به کار است.

بنابراین شیوه آموزشی موسیقی به کودکان به روش ارف یکی از علمی‌ترین و پیشرفته‌ترین متدهای آموزش برای کودکان و خردسالان در سنین پایین به شمار می رود که با دقیق، تجربه و تلاش فراوان مربیان همراه است. دنیای موسیقی در مسیر آموزش موسیقی بسیار مدیون کارل اُرف است و این شیوه آموزش به عنوان یک مدل آموزش موسیقی در دنیا تبدیل شده است. امروزه در ایران به تمام کلاس های موسیقی کودک (حتی کلاس هایی که از سیستم ارف هم تبعیت نمی کند) ارف می گویند و در سراسر جهان نیز آموزش داده می شود.

خدمات کارل اُرف به دنیای موسیقی و هنر

کارمینا بورانا یکی از مهم ترین آثار برجسته اُرف و از جمله زیباترین آثار آواز کلاسیک جهان به شمار می رود این اثر قطعه آهنگی است که از جمله زیباترین آثار موسیقی کلاسیک آوازی جهان محسوب می شود. عبارت کارمینا بورانا ریشه لاتین دارد. «کارمینا» به معنای «ترانه» است و «بورانا» صورت لاتین شده کلمه باویرن است. باویرن در اصل نام صومعه‌ای در ایالت باواریا کشور آلمان بوده است. پس روی‌هم‌رفته،ترجمه کارمینا بورانا ترانه‌های صومعه باویرن می شود.

قطعه کارمینا بورانا به سه بخش تقسیم می‌شود: «بهار زندگی»، «در میخانه» و «دادگاه عشق»، شروع و پایان این قطعات شامل نیایش برای برکت است ... این قطعه مجموعه‌ای در قالب یک کتاب خطی است که در ۱۸۰۳ میلادی در ایالت باواریا یا بارین کشور آلمان پیدا شده‌است. نسخه اصلی این مجموعه ۱۱۹ صفحه داشته و گویا سه شاعر مختلف آن را سروده‌اند. کارمینا بورانا (سروده‌های بورانا) توسط کارل ارف در میان سال‌های ۱۹۳۵ و ۱۹۳۶ میلادی ساخته شده‌است.

بنابراین کارمینا بورانا مجموعه ای از آوازهای سده سیزدهم میلادی است که این نویسنده آلمانی بر اساس آن ها موسیقی کرال و آوازی ساخت و امروزه این اثر در میان محبوب ترین قطعات کرال تاریخ موسیقی قرار دارد. کارل ارف در زیرنویس پارتیتور تهیه شده برای این سرودهای قرون وسطایی از این عبارت استفاده کرد:سرودهای روحانی برای خواننده و کر که به صورت گروهی با ارکستر و تصاویر جادویی باید اجرا شوند.

در حقیقت کارل ارف با این اثر، انعکاس علاقه خود به اشعار قرون وسطی آلمان را نشان داد. اشعاری که به تعادل میان دنیای مادی و معنوی پرداخته است. اگرچه در زمان جنگ جهانی از این اثر در موسیقی آلمان نازی استفاده شد اما ارزش و اهمیت آن هیچ وقت از بین نرفت و از او خواسته شد تا موسیقی های بیشتری در این فضا برای فرهنگ و تمدن آریایی تهیه کند.

از دیگر آثار او می توان به اپراهای آنتیگون، ماه، رویای شب نیمه تابستان، زن باهوش، آثار ارکسترال مانند پرلود برای ارکستر، کنسرتینو برای سازهای بادی و آثار موسیقی کودکان اشاره کرد. آخرین کار او اجرا در آخر زمان بود. این اثر برای نخستین بار در فستیوال موسیقی سالزبورگ در ۲۰ آگوست ۱۹۷۳میلادی به رهبری هربرت فون کارایان اجرا شد.

سرانجام

سرانجام این موزیسین آلمانی در   ۲۹ مارس ۱۹۸۲میلادی براثر سرطان در ۸۶ سالگی در مونیخ دیده از جهان فروبست.