چرا می گویند امام صادق (ع) مؤسس مذهب شیعه جعفری است؟ آیا این یک بدعت در دین نیست؟

این که ما خود را شیعه جعفری بنامیم، بدعت نیست، بلکه اشاره به واقعیتی است که در تاریخ امامت شیعه رخ داده است. همان طور که در جای خود ثابت شده و با توجه به روایات صحیح از جمله «حدیث ثقلین» که سنّی و شیعه آن را نقل کرده اند، پیامبر اکرم (ص) به مسلمانان توصیه فرمود که پس از رحلت ایشان، به کتاب خدا و عترت آن حضرت رجوع نمایند و به دستوراتش عمل کنند. عده ای به این دستور گردن نهادند، هم از قرآن بهره گرفتند و هم دیدگاه های عترت پیامبر را سرمشق زندگی خود قرار دادند و چون امام باقر (ع) و امام صادق (ع) از عترت پیامبر به شمار می روند و در ابواب مختلف فقه از این دو امام نسبت به سایر امامان، روایات بیشتری رسیده است، پیروان عترت به پیروان «مذهب جعفری» معروف شدند.

در مقابل، عده بسیاری از مسلمانان صدر اسلام پس از رحلت پیامبر اکرم (ص)، توصیه های آن حضرت را نادیده گرفتند و به جای پیروی از عترت، به سراغ دیگران رفتند و به فتوای افرادی چون ابو حنیفه، مالک، شافعی و احمد بن حنبل عمل کردند و چهار فرقه حنفیه، مالکیه، شافعیه و حنبلیه را به وجود آوردند. در صورتی که حضرت امام جعفر صادق (ع) بدون شک استاد مستقیم و یا غیر مستقیم ائمه اهل سنت بوده و بسیار عجیب است که آنان مذهب استاد را درست نمی دانند، اما مذهب شاگردان وی را درست می شمارند.