ابراهیم آبادی یکی از بازیگران باتجربه و پیشکسوت ایرانی به شمار می‌رفت که کارنامه درخشانی را از خود در عرصه هنری بر جای گذاشت. سریال‌های مختارنامه، پاورچین، شب دهم و معصومیت از دست رفته از جمله آثار شناخته شده ابراهیم آبادی در تلویزیون هستند.

من خواسته‌ام شاید خیلی بزرگ باشد و دوست ندارم شخصی را به دردسر بیندازم... خواسته ما این است که یک مقداری بیشتر به هنرمندان محبت کنند نه‌تنها مساله هنرمندان که در جامعه افرادی هستند که هنرمند واقعی‌اند اما گلوی گشادی ندارند که بتوانند حرف بزنند و ساکت و راحت در منزل نشسته‌اند و محتاجند؛ کسی نیست به آن‌ها کمک کند. حقیقت امر این است که هنرمندانی هستند که محتاج واقعی‌اند؛ حتی محتاج دارو… » این بخشی از سخنان و درخواست زنده یاد ابراهیم آبادی بازیگر شناخته شده ایرانی به مسوولان فرهنگ و هنر وقت بود. بنابراین ضرورت دارد تا مسوولان کشور به ویژه وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی توجه بیشتری به هنرمندان و پیشکسوتان این عرصه توجه داشته باشد. در ادامه به گوشه‌ای از زندگی نامه این هنرمند می‌پردازیم:

تولد و تحصیلات

ابراهیم آبادی در ۲۴ مرداد ۱۳۱۳ خورشیدی در تبریز دیده به جهان گشود. دوران کودکی خود را در محله ای به نام کوچه باغ در تبریز سپری کرد. وی دوره ابتدایی را در این شهر به پایان رساند، سپس برای گذراندن دبیرستان به تهران آمد و در تهران مسیر زندگی اش به طرف بازیگری تغییر کرد. آبادی یکی از سه دانشجوی ایرانی بود که در دهه ۱۳۳۰ خورشیدی در جریان تبادلات فرهنگی و دانشجویی برای ادامه تحصیل به پراگ پایتخت چک، رفت و پس از ۵ سال به‌عنوان کارگردان تئاتر و بازیگر از آکادمی هنرهای دراماتیک از آنجا فارغ‌التحصیل شد، وی هم‌زمان در تئاترهای حرفه‌ای نیز کار کرد و پس از ۱۴ سال از چکسلواکی بازگشت. بعد از بازگشت به ایران در اداره برنامه‌های تئاتر و خانه نمایش به عنوان کارشناس ارشد و کارگردان تئاتر استخدام شد و به شماری از مراکز استان‌های کشور مهاجرت کرد از جمله آنها می توان به هفت سال در ارومیه، یک سال در گرگان و هشت سال در تبریز مشغول به فعالیت هنری بود. در همهٔ آن شهرها، اقدام به برپایی کلاس‌ها و گروه‌های تئاتری کرد.

ابراهیم آبادی در جوانی با خانم ملیحه ابراهیمی، گریمور و بازیگر ازدواج کرد. ملیحه ابراهیمی کار هنری خود را با بازی در نمایش شرف‌ها آغاز کرد و با بازی در سریال‌های مختلف بازیگری خود را ادامه داد، آنها صاحب ۲ فرزند شدند.

ورود به دنیای هنر و بازیگری

ابراهیم آبادی از همان دوران دبیرستان علاقه خود را به کارهای هنری نشان داد و همین علاقه باعث شد، او در کلاس‌های هنرهای زیبای کشور شرکت کند. در آن زمان این کلاس‌ها توسط مربیان خارجی اداره می شد تا مربیان تئاتر را تربیت کنند. ابراهیم آبادی برای حضور در این کلاس‌ها امتحان داد و پذیرفته شد. او در طول یک سال توانست پایان نامه خود را تحت نظر پروفسور داویدسون و کوتکیم به پایان برساند. بعد از این کلاس‌ها، او به هنرستان هنرپیشگی رفت و توانست به موفقیت‌های زیادی برسد. بنابراین ابراهیم آبادی هم به مانند بسیاری از گرانمایگان عرصه هنرهای نمایشی تحصیلات و فعالیت خود را از تئاتر شروع کرد و در طول عمر هنری خود، سال‌ها به عنوان کارشناس نمایش در استان‌های مختلف فعالیت و خدمت کرد.

وی در ۱۳۶۳ خورشیدی برای نخستین بار در مقابل دوربین فیلم برداری قرار گرفت و در فیلم سینمایی زائر خلف به ایفای نقش پرداخت، این فیلم به کارگردانی یدالله نوعصری و به نویسندگی خسرو معصومی بر روی پرده سینما رفت. بعد از این فیلم، ۲ فیلم سینمایی دیگر به نام زنگ ها اثر آقای محمدرضا هنرمند و بایکوت ساخته محسن مخملباف را بازی کرد. لازم به ذکر است که این هنرمند نامدار آخرین باری که در مقابل دوربین سینما قرار گرفت، ۱۳۸۶ خورشیدی در فیلم دیوار به کارگردانی محمدعلی طالبی بود و در کنار بازیگرانی همچون محمد کاسبی و با بازی حاجیان و منوچهر آذری به ایفای نقش پرداخت.

این هنرمند شناخته شده کار در تئاتر را با بازی در نمایش حقه باز (۱۳۳۲) شروع کرد. در تئاترهایی چون سارای، بازگشت، غصه ها قصه شدند، آن سوی رودخانه، حقه باز، خشاریار شاه و رونوشت برابر اصل بازیگر، کارگردان و نمایش نامه نویس بود اما در تلویزیون و سینما تنها در مقام بازیگر حضور داشت در آثاری همچون: زنگ ها (۱۳۶۴)، ایستگاه (۱۳۶۶)، همۀ دختران من (۱۳۷۲)، می خواهم زنده بمانم (۱۳۷۳)، بوی کافور عطر یاس (۱۳۷۸) و کارآگاه شمسی و دستیارش مادام (۱۳۸۱).

از دیگر فیلم‌هایی که آبادی در آنها به نقش آفرینی پرداخت، می توان هملت، دوازده صندلی سیاه، آوای خاموش، صد سال به این سال ها، هر چی تو بخوای، قلقلک، من بن لادن نیستم، مربای شیرین، مومیایی ۳، بوی خوش زندگی، دنیای وارونه، تعطیلات تابستانی، آپارتمان شماره ۱۳، ملک خاتون و... را نام برد.

ابراهیم آبادی بر این باور بود که باید اصالت به عرصه نمایش و تصویر برگردد؛ مثل همان کارهای گذشته که هنوز هم تکرار می‌شوند، دیدنی است. من جزو همان‌هایی هستم که هنوز هم می‌گویم چقدر کارهایی مثل آپارتمان شماره ۱۳، مختارنامه و دزد عروسک‌ها نوستالژی و زیبایند. فکر می‌کنم، کارهایی است که تکرار نمی‌شوند و همیشه تازگی دارند.

این هنرمند محبوب حضورهای متعددی در جشنواره‌های تئاتری داشت از جمله در جشنواره تئاتر فجر در۱۳۶۲ خورشیدی که تئاتر فرمان عاشورا را با کارگردانی خود به روی صحنه برد. از دیگر آثار آن سال می‌توان به خرقه ارغوانی اثر حسین نوری و مظلوم پنجم اثر رضا صابری اشاره کرد. او چندین بار ناظر جشنواره تئاتر در تهران و شهرستان‌ها بود. وی چهار دوره، جزو هیات برگزارکننده جشنواره شهیدان محراب در تبریز بود و برای شرکت‌کنندگان، دوره فشرده تئاتر تشکیل می‌داد. همچنین چهار دوره، عضو شورای مرکزی انجمن بازیگران سینمای ایران در خانه سینما و چهار دوره داور فیلم‌های سینمای ایران در جشن خانه سینما بود. وی همچنین نامزد سیمرغ بلورین بهترین بازیگر نقش دوم مرد نهمین دوره جشنواره فیلم فجر برای نقش آفرینی در فیلم آپارتمان شماره ۱۳ شد.

خاموشی:

سرانجام این هنرمند برجسته به دلیل بیماری‌های تنفسی و ریوی در نهم آبان ۱۳۹۸خورشیدی دیده از جهان فروبست.