یا ایهَا الَّذینَ آمَنُوا کُتِبَ عَلَیکُمُ الصِّیامُ کَما کُتِبَ عَلَی الَّذینَ مِنْ قَبْلِکُمْ لَعَلَّکُمْ تَتَّقُونَ بقره/183

از برخی از آیات قرآن چنین برمی اید که روزه علاوه بر مسلمانان، بر امتهای گذشته نیز واجب بوده است که نشانگر جایگاه و تأثیرات ارزشمند این فریضه الهی است. در این نوشتار از سه بعد به  روزه نگریسته شده است.

1. آثار روزه
تأثیر روحی: از فواید مهم روزه این است که روح انسان را تلطیف و ارادة انسان را قوی، و غرایز او را تعدیل می کند. روزه دار باید در حال روزه با وجود گرسنگی و تشنگی، از غذا و آب و همچنین لذّت جنسی چشم بپوشد، و عملاً ثابت کند که او همچون حیوان در بند خور و خواب نیست؛ بلکه او می تواند زمام نفس سرکش را به دست گیرد و بر هوسها و شهوات خود مسلّط گردد. در حقیقت بزرگ ترین فلسفة روزه همین اثر روحانی و معنوی آن است.

روزه انسان را از عالم حیوانیت فراتر می برد و به جهان فرشتگان صعود می دهد. جملة « لَعَلَّکُم تَتَّقونَ؛ باشد که پرهیزکار شوید»، اشاره به همة این حقایق است. نیز حدیث معروف « الصُّومُ جُنَّتٌ مِنَ النَّارِ؛ روزه سپری است در برابر آتش دوزخ»، اشاره به همین نکته دارد. در حدیث دیگری از پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم می خوانیم: « بهشت دری دارد به نام رَیان (سیراب شده) که تنها روزه داران از آن وارد می شوند».1

تأثیر اجتماعی: بر کسی پوشیده نیست که روزه یک درس مساوات و برابری در میان افراد اجتماع است.

در حدیث معروفی از امام صادق علیه السلام نقل شده که «هشام بن حکم» از علّت تشریع روزه پرسید. امام علیه السلام فرمود: «روزه به این دلیل واجب شده که میان فقیر و غنی مساوات برقرار گردد و بدین گونه، غنی طعم گرسنگی را بچشد و حق فقیر را ادا کند؛ چرا که اغنیا معمولاً هر چه را بخواهند برای آنها فراهم است. خدا می خواهد میان بندگان خود مساوات باشد و طعم گرسنگی و درد و رنج را به اغنیا بچشاند تا بر ضعیفان و گرسنگان رحم کنند».2

تأثیر بهداشتی: در طب امروز و همچنین طب قدیم، اثر معجزه آسای « اِمساک» در درمان انواع بیماریها به ثبوت رسیده؛ زیرا می دانیم: عامل بسیاری از بیماریها، زیاده روی در خوردن غذاهای مختلف است؛ چون مواد اضافی جذب نشده، به صورت چربیهای مزاحم در نقاط مختلف بدن، و نیز قند اضافی در خون باقی می مانند. این مواد اضافی در لابه لای عضلات بدن در واقع لجن زارهای متعفّنی برای پرورش انواع میکروبهای بیماریهای عفونی است که بهترین راه برای مبارزه با این بیماریها، نابود کردن این لجن زارها از طریق اِمساک و روزه است.

روزه زباله ها و مواد اضافی و جذب نشده بدن را می سوزاند و در واقع بدن را «خانه تکانی» می کند. پیامبر گرامی اسلام صلی الله علیه وآله وسلم می فرمایند: صُومُوا تصِّحوا؛ روزه بگیرید تا سالم شوید. در حدیثی دیگر از ایشان آمده است که : « معده، خانة تمام دردهاست و اِمساک، بالاترین داروهاست!»3

2. روزه در امّتهای پیشین
از تورات و انجیل فعلی نیز بر می اید که روزه در میان یهود و نصارا بوده و اقوام و ملل دیگر هنگام مواجه شدن با غم و اندوه روزه می گرفته اند نیز از تورات هم برمی اید که موسی علیه السلام چهل روز روزه داشته است، و همچنین به هنگام توبه و خشنودی خداوند، یهود روزه می گرفتند.

حضرت مسیح علیه السلام نیز چنان که از انجیل استفاده می شود، چهل روز روزه داشته است.4

بنابراین علاوه بر اینکه قرآن به وجود روز در پیشینیان اذعان دارد: در کَما کُتِبَ عَلَی الَّذین مِنْ قَبْلِکُم؛ همان گونه که بر پیشینیان نوشته شد، شواهد تاریخی فراوانی که در مذاهب دیگر حتی بعد از تحریف، به چشم می خورد که نشان دهنده این نکته است.

3. امتیاز ماه مبارک رمضان
اینکه ماه رمضان برای روزه گرفتن انتخاب شده، در ایه مورد بحث نکتة برتری آن چنین بیان شده که قرآن کریم در این ماه نازل گردیده است، و در روایات اسلامی نیز چنین آمده است که همة کتابهای بزرگ آسمانی تورات ، انجیل، زبور، صُحُف و قرآن همه در این ماه نازل شده اند.

امام صادق علیه السلام می فرماید: تورات در ششم ماه رمضان، انجیل در دوازدهم و زبور در هیجدهم و قرآن مجید در شب قدر نازل گردیده است.5

به این ترتیب ماه مبارک رمضان همواره ماه نزول کتابهای بزرگ آسمانی و ماه تعلیم و تربیت بوده است

پی نوشت ها:
1. تفسیر نمونه، ج1، ص 162.

2. تفسیر المیزان ، ترجمه موسوی همدانی ، ج1، ذیل ایه 184 بقره.

3. همان.

4. مقایسه بین تورات و انجیل، قرآن و علم دکتر بوکاوی، ص 204

5. همان.

منبع : مجله  سروش وحی  مهر و آبان1384، شماره 19