عبد اللّه ابن ابی یعفور می گوید: از امام صادق علیه السّلام شنیدم که به شخصی از دوستانش فرمودند:

ای فلانی! آیا به زیارت قبر امام حسین علیه السّلام می روی؟

آن شخص گفت: آری؛ من هر سه سال یا دو سال، یک مرتبه به زیارت ایشان می روم.

امام علیه السّلام در حالی که صورتشان زرد شده بود، فرمودند: آگاه باش! قسم به خدایی که معبودی غیر از او نیست، اگر او را بیشتر زیارت کنی برای تو بهتر است از آنچه که اکنون هستی!

وی عرض کرد: فدایتان شوم! یعنی اینقدر فضیلت دارد؟

حضرت فرمودند:

نَعَمْ؛ وَ اللَّهِ لَوْ أَنِّی حَدَّثْتُکمْ بِفَضْلِ زِیارَتِهِ وَ بِفَضْلِ قَبْرِهِ، لَتَرَکتُمُ الْحَجَّ رَأْساً وَ مَا حَجَّ مِنْکمْ أَحَدٌ؛ وَیحَک أَ مَا تَعْلَمُ أَنَّ اللَّهَ اتَّخَذَ [بِفَضْلِ قَبْرِهِ] کرْبَلَاءَ حَرَماً آمِناً مُبَارَکاً قَبْلَ أَنْ یتَّخِذَ مَکةَ حَرَماً؟

قالَ ابْنُ أَبِی یعْفُورٍ: فَقُلْتُ لَهُ: قَدْ فَرَضَ اللَّهُ عَلَی النَّاسِ حِجَّ الْبَیتِ وَ لَمْ یذْکرْ زِیارَةَ قَبْرِ الْحُسَینِ عَلَیْهِ السَّلامُ؟؟

فَقالَ عَلَیْهِ السَّلامُ: وَ إِنْ کانَ کذَلِک، فَإِنَّ هَذَا شَیءٌ جَعَلَهُ اللَّهُ هَکذَا، أَ مَا سَمِعْتَ قَوْلَ أَبِی أَمِیرِ الْمُوءْمِنِینَ عَلَیْهِ السَّلامُ حَیثُ یقُولُ: إِنَّ بَاطِنَ الْقَدَمِ أَحَقُّ بِالْمَسْحِ مِنْ ظَاهِرِ الْقَدَمِ وَ لَکنَّ اللَّهَ فَرَضَ هَذَا عَلَی الْعِبَادِ؛ أَ وَ مَا عَلِمْتَ أَنَّ الْمَوْقِفَ لَوْ کانَ فِی الْحَرَمِ کانَ أَفْضَلَ لِأَجْلِ الْحَرَمِ وَ لَکنَّ اللَّهَ صَنَعَ ذَلِک فِی غَیرِ الْحَرَمِ»؛

آری؛ به خدا سوگند که اگر من فضیلت زیارت امام حسین علیه السّلام و فضیلت قبرش را برای شما بگویم، به طور کلّی حجّ را ترک می کردید و هیچ یک از شما به حج نمی رفتید. مگر نمی دانی که خداوند متعال به واسطه فضیلت قبر آن حضرت، کربلا را حرم امن و مبارک قرار داد پیش از آنکه مکه را حرم امن قرار بدهد؟

ابن ابی الیعفور می گوید: عرض کردم: خداوند متعال حج و زیارت بیت اللّه را بر مردم واجب کرده؛ ولی از زیارت قبر امام حسین علیه السّلام چیزی نگفته است؟

امام صادق علیه السّلام فرمودند: آری، همین طور است؛ ولی فضیلت زیارت امام حسین علیه السّلام را نیز خداوند این گونه قرار داده است. مگر این کلام امیر الموءمنین علیه السّلام را نشنیده ای که فرمودند: ظاهراً مسح نمودن کف پا سزاوارتر است تا روی پا؛ ولی خداوند متعال مسح روی پا را بر بندگان واجب کرده است؟! و مگر نمی دانی که اگر موقف[1] در حرم بود بهتر بود؛ ولی خداوند متعال آن را در غیر حرم قرار داده است؟

پی نوشت
[1]. موقف در حج به جایی گفته می شود که بر حاجی واجب است در آنجا توقف و درنگ داشته باشد؛ یکی موقف عرفات و دیگری موقف مشعر است که هر دو نیز در خارج از محدوده حرم قرار دارند.

 منبع : پایگاه اندیشوران