نویسنده : جواد محدثی

اینک پیامبر(ص)، در بازگشت از سفر خانه خداست پیغمبر از رسالت خود، شاد و سربلند دریای بیکرانه قلبش ز موج شوق همواره در تلاطم و همواره در تپش عشق خدا فکنده به جانش شراره ها یاد خدا گرفته از او فرصت و مجال اعمال حج رسیده به پایان، ولی افق چشم انتظار حادثه ها در «غدیر خم » بیدار مانده است...

در پهنه غدیر در زیر شعله های فروزان آفتاب انبوه حاجیان فزونتر ز صد هزار در پهنه وسیع غدیر ایستاده اند. یک کاروان خسته، در اینجا ستاده است یک کاروان رسته ز بند نفاق و کین. خورشید هم شراره سوزان خویش را ریزد به روی سینه تفتیده زمین. دشتی پر از حرارت ایمان، فروغ دین دشتی پر از محبت و احساس دوستی. گسترده غدیر، اینک دوباره شاهد انبوه مسلمین همراه رهبری که فزونتر ز بیست سال جان در ره هدایت آنان نهاده است در پاسخ خشونت آنان، چو مادری آغوش پر محبت خود را گشوده است جهل و غرور و ابلهی قوم خویش را جز با صفا و مهر، جوابی نداده است اینک غدیر خم، در گیر و دار گرمی این مشهد عظیم در اوج این شکوه از سوی آفریدگار جهان آفرین، خدا از آسمان به گوش پیمبر، ندا رسید: یا ایها الرسول ... یا ایها الرسول! اسلام را چه خوب بیان کرده ای به خلق اما هنوز، رهبر امت پس از رسول، تعیین نگشته است. ارکان استوار رسالت تمام نیست. رکن بزرگ مذهب «امت »، «امامت » است. اینک پیامبر، در بازگشت از سفر خانه خدا در واپسین دقایق آن «حجة الوداع »، مامور گشته تا برساند به گوش خلق والاترین، عمیق ترین نکته را ز دین. فرمان رسید تا که به مردم نشان دهد لایقترین، شجاعترین فرد مسلمین

پیغمبر از جهاز شتر منبری بساخت در آن فضای باز، دست «علی » گرفت و به بالای سر رساند تا هر که بود، رهبر آینده را شناخت آن رهبری که اوست مدار نظام دین آن کس که چشمه های فضیلت در او عیان آن کس که نهرهای سخاوت از او روان، آن کس که در زمین، در پهنه زمان شایسته تر از او نبود «مرد»، در جهان. چشمان روزگار کهنسال و چرخ پیر هرگز امام عدل بدین سان ندیده است داستان باغبان فلک، از درخت علم هرگز گلی به جلوه این گل، نچیده است

اینک غدیر، خاطره آن شکوه را در یادها و خاطره ها زنده می کند. اینک غدیر و زندگی آن «امام » را مانند درسهای گرانقدر و پرثمر تکرار می کند. اینک «غدیر خم »، با ما چو اوستاد در راه و رسم و شیوه آموزشی صحیح رفتار می کند ...