سیره و سبک زندگی امام رضا (ع) مختصات ویژه ای دارد، که بنا به مقتضیات و شرایط سیاسی اجتماعی زمان آن حضرت، تبیین آنها می تواند الگویی برای جامعه امروز باشد. دوره ولایت عهدی ایشان، از وضعیت خاصی برخوردار است؛ که امام رضا (ع) از این فرصت تحمیلی بیشترین استفاده را برای تبلیغ اسلام واقعی برد، لذا عمل به سیره و توصیه های این امام (ع) همام در همۀمناسبت ها، از جمله بعد سیاسی، ضامن سلامت جامعه و اعضای آن خواهد بود. پژوهش حاضر، نیز به دنبال واکاوی سبک زندگی دینی با تاکید بر اندیشه سیاسی امام رضا (ع) می باشد. محقق برای رسیدن به هدف، از روش تحلیل راهبردی کمک گرفته است. حاصل تحقیق بیانگر آن است که هدف سیاسی امام هشتم (ع) تشکیل نظام اسلامی و علوی و اصلاح ساختار موجود جامعه و در تقابل با هدف سیاسی مامون (تثبیت نظام سلطنتی و خلافتی) می باشد. مبانی اندیشه سیاسی حضرت (ع)، همان مبانی سیاسی قرآن است و اصول اندیشه سیاسی ایشان شامل: اصل مشروعیت؛ مقبولیت؛ زعامت؛ مشارکت؛ عدالت؛ کرامت؛ اضطرار؛ اهم و مهم؛ تقیه؛ امر به معروف و نهی از منکر؛ تعاون و همکاری؛ هدف مندی؛ تغیر شرایط و موقعیت؛ بسترسازی و. . . می باشد. در مقایسه سبک زندگی سیاسی امام رضا (ع) و مامون، دو مدل و سبک قابل ارائه می باشد و راهبردهای سیاسی امام (ع) و مامون نیز دوگونه خواهد بود: راهبردهای الهی ارزش مدار، مبتنی بر حکمت، مصلحت و عزت و راهبردهای ضدارزشی، مبتنی بر نیرنگ، خدعه، غلبه، زور و قهر. سیاست حضرت (ع) را در دو بعد داخلی و خارجی می توان برشمرد و متولیان و نقش آفرینان حوزه سیاست نیز شامل نخبگان، عموم مردم و سیاست مداران می باشد.